Bago pa siya makabalik sa kanyang normal na sarili, sumugod si Mark sa kanya at nilapit ang kanyang labi. "Hindi ako papayag. Hindi ka pwedeng umalis! Bawal kang umalis sa paningin ko!" paos na bulong ni Mark Tremont. Ang kanyang labi ay humihimas sa labi ni Arianne.Gustong ipaliwanag ni Arianne na pupunta lamang siya sa lugar na ito makapagpahinga at masiyahan sa art exhibit, ngunit hindi binigyan ng pagkakataon ni Mark si Arianne na makapagsalita. Napansin niya na si Mark ay may sakit, at ito ay medyo malubha na din. Medyo nagkagulo ang isipan ni Mark. Sa paghawak ni Mark sa kanya, nawalan siya ng paraan para lumaban pa. Pagkatapos, nang malapit na siyang mawalan ng hininga, tuluyang iginalaw ni Mark ang labi niya sa leeg ni Arianne... Huminga ng malalim si Arianne at hinabol niya ang kanyang hininga. "Mark ... May sakit ka, pumunta tayo sa ospital ... Itigil mo ito..." Hindi siya pinansin ni Mark na para bang hindi niya ito narinig. Lumabo ang isipan ni Arianne. Sa huli,

Hinubad niya ang jacket at naghugas ng kamay bago bumalik sa kwarto. Inamoy pa niya ang sarili niya para suriin kung may natitirang baho sa kanya, natatakot na baka magalit si Mark kung mabaho siya. Ang kanyang pag-iingat ay naitatag mula noong siya ay walong taong gulang pa lamang. Sumalubong sa kanya ang mahinang amoy ng tabako nang buksan niya ang pinto. "Ano 'yon?" nakakunot siya nang magtanong. Nakatayo si Mark sa harap ng French Window, habang nakatingin siya sa snow. Ang kanyang light grey tailored suit ay bagay sa kanyang matangkad at tuwid na pangangatawan. Kahit ang kanyang likuran ay kaakit-akit. “Ang kumpanya ay magkakaroon ng isang fashion show six o'clock ngayong gabi. Ang mga disenyo mo ay nandoon. Pwede kang pumunta kung gusto mo.” Ang kanyang mga disenyo? Ang nag-iisang disenteng design na nagawa niya ay ang mga wedding gown designs na kinamuhian ni Mark, hindi ba? Ang mga finished products ay napakabilis na nilabas. "Pupunta ako," masayang sagot ni Arianne.

Ang phone ni Arianne ay nakatanggap ng maraming mga mensahe nang umalis si Tiffany. Naguusap ang magkaibigan ng isang mainit na usapan sa text nang biglang sinabi ni Mark, "Kumain ka muna." Mabilis na pinadalhan ni Arianne ng isang "shh" na emoji si Tiffany, pagkatapos ay inilayo ang kanyang cellphone. Dinampot niya ang kanyang kubyertos at masunurin na tumuon sa kanyang pagkain. Mahinhin at banayad ang kanyang mga aksyon na wala kang mahahanap na kapintasan sa kanyang bawat galaw, halos kapareho ng kanyang reaksyon tuwing pinagalitan siya ni Mark tuwing kumakain siya o tuwing naglalaro siya ng mga laruan niya noon.Naantig ang puso ni Mark nang makita niya ang reaksyon ni Arianne... Ang mga alaala ng nakaraan na kasama niya si Arianne ay tila napupuno ng poot... Napansin ni Arianne ang titig ni Mark at maingat niyang sinabi. "Ano 'yon...?" Tumalikod si Mark at binuhusan siya ng isang baso ng wine. Nagulat siya. Hindi siya uminom ng wine nang kasama si Mark... Pagkalipas n

Si Mark Tremont ay wala pa rin pagsapit ng hapon, kaya lumabas si Arianne upang bumili ng ilang mga materyales sa pagpipinta at niyaya niya si Tiffany na lumabas habang nandoon siya. Hindi na nakapag-usap ang magkaibigan mula pa nang mangyari ang insidente sa hotel. Hindi ginusto ni Arianne na matapos ang kanilang pagkakaibigan dahil doon. Nagkita sila sa isang coffee shop. Nang dumating na mag-isa si Tiffany, medyo nag usisa si Arianne. "Bakit hindi mo kasama si Ethan?" Bumuntong hininga si Tiffany. "Bakit ko pa rin siya papayagang sumama sa akin para makipagkita sayo pagkatapos ng pangyayaring iyon na gumulo sa buong internet? Matagal ko nang gustong makipagkita sayo, ngunit sinabi sa akin ng tatay ko na huwag na baka sakaling lumala pa ang mga bagay. Kaya wala akong magawa kundi itago ang sarili ko sa bahay. Ang mga taong iyon ay nakakatawa talaga. Gumagawa lang sila ng anumang kwentong na gusto nila. Napakasama! " Pakiramdam ni Arianne na mas makakabuting ipaliwanag ang ka

Si Tiffany Lane ay isang mahinang babae pa rin sa kabila ng kanyang wala matapang na pag-uugali. Wala siyang karanasan sa ganitong bagay kaya nagpanic siya ng kaunti. Sa kanyang nanginginig na kamay, pinindot niya ang numero ni Ethan sa kanyang cell phone. Sa kasamaang palad, nakasara ang cellphone ni Ethan. Nag-redial siya kay John Lane, ang kanyang ama. Buti na lang at sinagot niya ang tawag. Ngunit bago pa siya makapagsalita, mabilis na sumagot si John ng "Nasa isang meeting ako" at agar niyang binaba. Hinampas niya ang manibela sa galit nang binaba ang tawag. Sa isang panandalian na sulyap, nakita niya ang pasukan sa isang basement parking at nagmaneho papasok nang biglaan. Madilim ito sa loob kaya napakahirap para sa mga tao na magmaneho kung hindi sila pamilyar sa lugar. Hindi naglakas-loob si Tiffany na magmaneho ng napakabilis dito. Siya ay kumukuha ng isang pagsusugal upang makita kung siya ay mapalad na makahanap ng isang elevator kung sakaling kailangan niyang talikura