"Hindi yun ang ibig kong sabihin. Minsan gusto ko rin talagang gumawa ng gawaing bahay. Hindi mo alam kung gaano kasarap ang mga pagkain na niluluto ng mga chef sa bahay namin. Minsan, gusto ko rin magluto pero nahihiya ako. Iba rito sa'yo. Alam kong kakainin mo ang lulutuin ko."Bigklang nag blush si Lucas. "Tapos ka na ba sa pag-aayos?"Tumango si Ivy."Magpahinga ka muna! Aalis na ako," sabi ni Lucas. "Maaga pa para sa hapunan. Pag nagutom ka mamaya, kakain tayo.""Sige. Tatawagan nalang kita mamaya.""Sige." Tumayo si Lucas at umalis.Paglabas ng hotel, tinawagan ni Lucas si Caspian para sunduin siya."Umaalis ka na ba? Hindi pa ba kayo nakakapag usap ng maayos?""Tapos na kaming mag-usap."Excited si Caspian. "Sige. Papunta na ako para sunduin ka. Ikuwento mo sa akin lahat ng detalye pag nagkita tayo! Gusto kong malaman lahat."Di nagtagal, dumating si Caspian sakay ng kanyang kotse.Pagkapasok ni Lucas sa kotse, nagsimulang magkwentol si Caspian. "Sinabi ba sa'yo ni Iv
Nakasimangot si Lucas habang nakatingin kay Caspian. "Wala na natitira sakin ngayon. Kung sasama ako sa kanya sa Aryadelle, ano ang gagawin ko doon? Paano ako titingnan ng pamilya niya?""Anong pakialam mo kung paano ka titingnan? Basta gusto ka ni Ivy, okay na 'yun! Tsaka, kung pupunta ka sa Aryadelle, siyempre aasikasuhin ng pamilya niya para may magawa ka doon.""Ayaw ko noon. Ayaw kong magmukhang umaasa sa iba. Sawang-sawa na ako doon noon pa," tugon ni Lucas."Susuko ka na ba kay Ivy? Ang ganda-ganda niyang babae! Lucas, bakit ang tigas ng ulo mo?" Seryoso ang tono ni Caspian. "Kung malalaman ng nanay mo ito, siguradong gusto niyang maging kayo ni Ivy. Kung magiging kayo ni Ivy, maiiwasan mo ang dalawang dekadang paghihirap! Hindi, mali 'yun! Hindi lang dalawang dekada! Kung magiging kayo ni Ivy, hindi ka na maghihirap habang buhay! Sinilip ko na ang background ni Elliot; puro negosyanteng henyo ang buong pamilya nila. Bawat isa sa kanila ay kahanga-hanga.""Kaya nga hindi ako
"Hahanapin kita. Malapit na ako.""Sige! Baba ako sa lobby ngayon," sabi ni Ivy.Matapos magtapos ng tawag, tumungo siya sa aparador at nagpalit ng magandang damit.Dala niya ang mas maraming damit ngayong pagkakataon dahil alam niyang wala nang sikreto sa pagitan nila ni Lucas.Tatlong taon na ang nakalipas, nanggaling sila sa magkaibang mundo at masyado pang bata para aminin kung may nararamdaman man sila sa isa't isa.Ngunit ngayon, nagbago na ang lahat. Bagaman mula pa rin sila sa magkaibang mundo, sapat na ang lakas ng loob ni Ivy para maging proaktibo.Pumunta si Ivy sa ibaba at nakita si Lucas na nakatayo malapit sa harap ng hotel. Dali-daling lumapit siya. "Lucas!"Tumingala si Lucas at humarap sa kanya.Naka-isuot si Ivy ng napakaganda na damit. Hindi lang unique ang disenyo, ngunit ang mga kulay ng damit ay makulay at buhay na mahirap kalimutan kahit isang sulyap lang.Lumapit si Ivy kay Lucas at kumaway ang kanyang kamay sa harapan niya. "Na-starstruck ka ba?"Sago
Hindi nais ni Lucas na magkaroon ng hindi makatarungang aspetasyon ang kanyang ina, kaya't sinabi niya ang totoo. "Inay, siya ang anak ng pinakamayaman na tao sa Aryadelle," sabi niya.Napalunok ang ina ni Lucas, at sa isang saglit, inakala niyang mali ang kanyang narinig."Ivy ay dating si Irene, ang yaya ko noong nasa Woods kami. Natagpuan siya ng kanyang tunay na magulang pagkatapos noon. Mayaman ang kanyang pamilya, at hindi kami kabilang sa parehong mundo."Biglang naging masalimuot ang mukha ng ina ni Lucas. "Ay, Diyos ko. Hindi ko alam na ikaw pala si Irene, Ivy. Sinabi sa akin ni Lucas tungkol sayo noong nabalitaan niyang namatay ka. Sino ba ang makakaisip na buhay at malusog ka pa pala? Nakakagulat!""Pasensya na kung napabahala ko kayo," sabi ni Ivy."Huwag kang mag-alala! Mabuti nga at ayos ka!" Tiningnan siya ng ina ni Lucas na tila may paghanga ngunit may kabiguan dahil malabong magkatuluyan sila ni Lucas."Kumain ka ng piraso ng cake!" tinanggal ni Ivy sa balot ang
"Nagsasabi ako ng totoo, sadyang ayaw lang talaga ni Lucas na pumunta sa Aryadelle. Alam naman nating lahat na dito na siya lumaki kaya siguradong mahirap para sa kanya na iwan ang kanyang bansa para sa akin," paliwanag ni Ivy.Umiling ng masigla ang ina ni Lucas. "Ivy, tumatanggi siya dahil kulang siya sa kumpiyansa, hindi dahil sa malalim na pagmamahal sa kanyang bayan. Kung may pagmamahal siya sa Taronia, hindi siya pipiliing mag-aral sa ibang bansa o magsimula ng negosyo sa Edelweiss sa unang pagkakataon. Ivy, huwag kang susuko sa kanya. Tulungan mo siya! Siguradong magiging mabuti siya sa'yo sa hinaharap."Tumango si Ivy. "Sige, gagawin ko ang lahat ng aking makakaya."Paglabas sa ospital, napansin ni Ivy ang seryosong ekspresyon ni Lucas at nagtanong na parang naglalaro, "Ano ang iniisip mo? Talagang na-e-enjoy ko ang pakikipag-usap sa iyong ina, anuman ang sabihin niya.""Wala akong iniisip," sabi niya.Ang kanyang ina, ang nagpalaki sa kanya, ay malubha ang kudisyon ngayon
Dahil nakita ni Ivy na nagmamatigas talaga si Lucas, hindi na siya nakipagtalo pa at sinabi nalang, "Naniniwala ako sa'yo.""Paano?" tanong niya."Naniniwala akong magiging matagumpay ka sa hinaharap, higit pa sa iniisip mo ngayon," sagot niya. "Hindi natin kailangang ikumpara ang sarili natin sa iba. Walang saysay 'yun. Nabubuhay tayo para sa sarili natin, hindi para matupad ang mga inaasahan ng iba.""Hindi naman talaga ako ambisyoso," sabi ni Lucas."Hindi mo naman kailangang maging ambisyoso! Alam ko ang iniisip mo; iniisip mong hindi ka karapat-dapat para sa akin, at natatakot ka na tutol ang pamilya ko sa ating pagde-date, tama?"Natahimik si Lucas."Hindi ganoon ang magulang ko. Hindi mo man ako paniniwalaan ngayon, pero dadalhin kita para makilala sila isang araw. Pwedeng bang makilala mo ang mga magulang ko kahit magkaibigan lang tayo!""Tingnan natin," sabi ni Lucas habang umiinom ng tubig."Oo. Bata pa tayo, saan ba't hindi natin kailangang magmadali."Natapos ang k
"Bata ka pa, at medyo padalos dalos ka rin.""Maaaring bata pa ako, pero malayo ako sa pagiging padalos-dalos. Lumaki ako kasama ang lola ko, at marami na rin akong pinagdaanan. Gusto kong isipin na mas mature ako kaysa sa mga kasing-edad ko."Agad na napatahimik si Lucas."Lucas, naaalala ko pa ang lahat ng nangyari sa atin tatlong taon na ang nakalipas na parang kahapon lang. Aaalalahanin ko ito habang buhay dahil hindi na ako babalik sa ganung kahirap na buhay. Kung handa kang tulungan ako noon sa pinakamababang punto ng aking buhay, mayroon akong bawat dahilan para maniwala na magiging mabuti ang pagtrato mo sa akin ngayon.""Hindi naman ako gumawa ng marami. Sadyang isinapuso mo lang masyado ang ginawa ko dahil kaunti lang ang mga taong mabait sa'yo noon.""Bayaran mo ang utang ko nang walang kaalam-alam ko, diba? Ginagawa mo ba 'yun sa lahat?" sagot ni Ivy.Kinagat ni Lucas ang kanyang labi."Minsan may sinabi kang talagang tumagos sa akin. Sabi mo, ako pa rin ang yaya mo
Dumating sina Ivy at Caspian sa pinakamalaking shopping mall ng lungsod.Sinundan ni Caspian si Ivy at sinabi, "Prinsesa, ang pangunahing tungkulin ko ngayon ay pagbuhat ng iyong mga bag. Hindi ko kayang tustusan ang mga bagay dito, kaya patawarin mo ako kung hindi ako mag-aalok na hatiin ang bill pagdating ng panahon ng pagbabayad."Tumawa ng malakas si Ivy. "Hindi ba kayo madalas pumunta dito para mamili ni Lucas?"Umiling si Caspian. "Karaniwan, sa supermarket kami bumibili. May mga medyo malalaking department store din na nagbebenta ng damit. Hindi mahal ang mga damit doon, pero syempre, hindi sila branded.""Hindi rin naman ako masyadong nagpapaliguy-ligoy sa mga brand, pero gusto ko ng mas maganda dahil regalo ito para sa ina ni Lucas," paliwanag ni Ivy."Talagang mabait ka. Sayang hindi ito magagamit ng kanyang ina ng matagal. Kahit hindi umaasa sa'yo si Lucas, tiyak na gagastusan niya ang kanyang ina sa hinaharap. Anong sayang!" Buntong-hininga ni Caspian."Oo. Kaya dapat