Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig

Kabanata 16

Ang babaeng nasa harapan niya ay naghubad ng sira sirang palda at puting blusa. Nagpalit siya ng damit na pangkasal at nagsuot ng kristal na takong. Sa taas na 170 metro, si Sabrina ay matangkad na at payat.

Gayunpaman, tila siya ay mas matangkad sa mga sampung sentong taas na kristal na takong at may isang pares ng lubos na perpektong sa mahahabang binti nito.

Nagpalit lang siya ng damit at hindi pa naglalagay ng make-up.

Ang pagmumukha niyang walang make-up ay sapat na para mapanganga si Sebastian.

Nagkaroon siya ng hindi mawari na lamig na parang lahat ng bagay sa mundo ay walang kinalaman sa kanya. Matapos maisuot ang magandang damit-pangkasal na ito, nakita ang walang kahirap hirap niyang kagandahan.

Tumingin si Sabrina sa mata ni Sebastian na may pagka-inosente at lamig, ngunit hindi umimik.

Naramdaman ni Sebastian ang biglang pagsabog ng galit sa kanyang puso ngunit hindi alam kung bakit.

Ang kanyang tono ay malamig na may isang tono ng pamamalat. ‘Ano ang mayroon ka ngayong umaga? Alam mo bang muntik mo na makaligtaan ang malaking kaganapan na ito?!’

‘Ito ba ang kasal natin?’ Deretsong tanong ni Sabrina.

Matapos tanungin iyon, sinabi niya sa sarili, ‘Hindi ko kailangan ang kasal na ito! Sa palagay ko hindi mo rin kailangan ito. Ikakasal ka kay Selene sa loob ng dalawang buwan. Kung gagawin mo ako ng kasal ngayon sa harap ng pamilyang Lynn, ituturing nila ako bilang kanilang sinumpaang kaaway!’

Agad na kinurot ng lalaki ang maliit na baba ni Sabrina. ‘Makinig ka, anuman ang nangyayari sa pagitan mo at ng pamilyang Lynn- kung may utang ka man sa kanila o kabaligtaran, o kung anong uri ng mga gusot na relasyon mayroon ka, wala akong pakialam na magtanong.’

‘Nariyan din si Nigel Connor!’

‘Ngayon sana ang araw ng kasal namin, ngunit lumabas ka sa sasakyan ni Nigel na may madungis damit.’

‘Tila ikaw ay tunay na isang babae na may nakaraan na kasing kalat tulad ng isang putik na tubig!’

Nang sinabi ng lalaki ang mga salitang ito, mayroong hindi maipaliwanag na pangangati sa kanyang puso.

Hindi maipaliwanag na inis siya.

Kitang-kita niya ang lahat mula nang lumabas siya ng kotse ni Nigel. Si Sebastian ay nasa kanyang kotse at nasa telepono sa oras na iyon. Nais niyang antalahin ang kanyang ina na magmumula sa ospital ng isang oras.

Nasaksihan niya ang paglabas din ni Nigel ng kotse nang ibaba niya ang telepono.

Inakbayan ni Nigel si Sabrina sa harap ng karamihan, at mukhang nasisiyahan siya sa pagsandal sa balikat ni Nigel.

Talagang walang kahihiyan!

‘Ginoong Ford!’ Nasasaktan ang baba ni Sabrina mula sa pagkakurot sa kanya.

Gayunpaman, napangisi siya ng ngipin at hindi sumigaw sa sakit. Sinabi niya sa isang payak na tono, "Ang bagay sa pagitan nating dalawa ay dalawang buwan lamang na kontraktwal na relasyon. Nang pumunta ako sa Lynn, tinalakay mo ang kasal mo sa pamilyang Lynn sa harapan ko, at hindi man kita inabala, kaya't sana ay hindi ka makagambala sa mga usapin tungkol sa aking mga personal na relasyon. "

Nginisian ng lalaki. 'Ang babaeng ito ay tunay na nagkaroon ng maraming lakas ng loob.'

Naglakas loob siyang makipagtawaran sa kanya.

‘Akala mo ba mayroon kang pwede sabihin pagdating sa akin?’ Tanong ni Sebastian na may mahinang singhot.

Sabi ni Sabrina. “Bakit ?! Tayo ay nasa isang pakikipagsosyo, bakit wala akong karapatan na magsalita?’

‘Ako ang nagbabayad sa iyo, at ikaw ang naglilingkod sa akin, syempre wala kang sasabihin! Dahil nilagdaan mo ang kontrata sa akin, dapat mo akong pakasalan nang maayos, gampanan ang iyong bahagi bilang Ginang Ford, at masigasig na paglingkuran ang iyong biyenan! Kung malalaman ko ang tungkol sa iyong basura sa panahon ng ating kasal, mamamatay ka nang walang libingang lugar!’ Sabi ni Sebastian na may flat tone din.

Halos imposibleng makita ang emosyon ni Sebastian sa kanyang mga binitawang mga salita.

Gayunpaman, naintindihan nang mabuti ni Sabrina na siya ay talagang masama, siya ay isang tao rin na may pera, kapangyarihan, at impluwensya.

Kung hindi man, ang pamilya Lynn ay hindi matatakot sa kanya at kumilos tulad ng mga kakulangan sa harap niya. Sa kabilang banda, sabik na sabik si Selene na pakasalan siya.

Kinagat ni Sabrina ang labi at pinahina ang tono. ‘Nagpunta ako sa lugar ng konstruksyon para sa isang pakikipanayam kanina. Si Master Nigel ay anak ng may-ari ng kumpanya ng real estate na kung saan nag-apply ko. Nang tinawag mo ako upang magmadaling pumunta dito, hindi ko na intay ang bus at inalok niya akong na dalhin rito. Iyon lang ang mayroon.’

‘Anong trabaho ang na-apply mo?’ Sumimangot ang lalaki.

‘Bricklayer’ Medyo bumaba ang tono ni Sabrina.

Kinuha niya ang problema upang iguhit ang mga disenyo at pagguhit ng pagguhit. Ganap na perpekto at masalimuot siyang gumuhit. Gayunpaman, hindi siya ginusto ng taga-rekrut dahil wala siyang anumang mga nakamit na pang-akademiko. Hindi inaasahan, tinanggap niya siya bilang isang ghost designer sa halip.

Ang isang ghost designer ay isang hindi nagpapakilalang taga-disenyo na nagdadalubhasa sa pagbibigay ng mga guhit para sa iba pang bahagyang mas matatag na mga tagadisenyo sa larangan. Ang lahat ng kredito ay mapupunta sa ibang taga-disenyo.

Wala siyang makukuha, gaano man kahusay ang kanyang mga guhit.

Bukod dito, naintindihan niya mula sa mga salita ni Nigel na ang isang malaking bahagi ng kanyang trabaho sa hinaharap ay maaaring gumagawa ng mga kakaibang trabaho sa lugar ng konstruksyon.

‘Maglilipat ka at maglalagay ng mga brick sa konstruksyon site?’ Hindi ito inaasahan ni Sebastian.

‘Ikaw ba, G. Ford, ay pipigilan din ang trabaho ko?’ Tanong ni Sabrina na tila ba ay nangungutya.

Medyo nabawasan ang galit ng ni Sebastian. Pinakawalan niya si Sabrina at sinabihan ang make-up artist ‘Gawin mo na ang make-up niya. Maghihintay ako sa labas.’

‘Sige, Direktor Ford.’ Dinala ng make-up artist si Sabrina sa panloob na silid. Mayroong isang make-up table sa silid na may lahat ng mga uri ng mga pampaganda at mga produktong skincare.

Kumpleto ang make-up ni Sabrina makalipas ang kalahating oras.

Matapos mailagay ng make-up artist ang belo sa kanya, lumabas si Sabrina palabas ng make-up room. Si Sebastian─ na nakaupo sa labas ng pintuan ─ nakita si Sabrina, at bigla siyang natigilan ulit.

Talagang maganda si Sabrina.

Nagkaroon siya ng isang aura na hindi malilimutan na hindi matatamo ng mundo kung walang anumang make-up. Gayunpaman, nagkaroon siya ng isang dalisay, marangal, at mayabang na uri ng kagandahan na may make-up. Napakaganda niya na hindi maikukumapara sa iba.

Kung si Selene, na nakasuot din ng damit na pangkasal ngunit may mabibigat na make-up, ay nakatayo sa harap mismo ni Sabrina sa sandaling ito, hindi siya maikumpara kay Sabrina.

Matapos mag-freeze ng ilang segundo si Sebastian, tinaas niya ang siko at inutos sa kanya, ‘Hawakan mo ang braso ko.’

‘...’

Bukod sa nakabangga sa kanya sa banyo sa unang araw na siya ay nanatili sa kanyang lugar at hinihila papasok ngayon habang pinilit niyang hawakan ang pulso, wala siyang malapit na pakikipag-ugnay sa kanya, pabayaan ang paghawak sa braso nito.

Sila ay labis na hindi pamilyar sa bawat isa.

Nang nagdadalawang-isip pa siya, hinawakan ng lalaki ang braso at pilit na isinuksok sa kanyang baluktot na siko.

Si Sabrina ay biglang nataranta.

Naalala niya ang lalaking namamatay sa kadiliman. Ang lalake ay napakalakas at nangingibabaw. Matapos niyang ma-enjoy nang husto ang harapan, pinabaliktad nito upang harapin siya. Kinontrol siya ng lalaki sa kanyang mga braso at walang kapangyarihan upang kumontra, pabayaan na makita ang lalaking iyon. Naalala niya lang na angat din ng lalaki sa braso nito sa napakalakas na paraan, at ang paraan ng pag-angat ni Sebastian ng kanyang braso.

Inakay na siya ng lalaki papunta sa front end ng restawran habang siya ay naguguluhan.

Alam ni Sabrina na ninanais niya dapat na bumati siya sa isang kasama niya.

Nakatayo ang dalawa sa pasukan ng restawran, at nakita nila ang isang tao na nagtutulak ng isang wheelchair patungo sa kanila. Tumingin si Sabrina at nakita na ang nasa wheelchair ay si Grace talaga.

Tumingin si Grace kay Sabrina na may mabait na mukha at tinanong, ‘Sabbie, nagustuhan mo ba ang sorpresang ito mula sa akin?’