"Habang sinasabi ang mga salitang iyon, si Ruth ay tumakbo patungo sa banyo ng may napakasamang paraan habang tinatakpan ang kanyang bibig. Siya ay yumuko sa kubeta at nag-ubo nang matagal subalit walang itinatae. Sa katunayan, hindi siya kumain ng kahit ano noong buong gabi kaya't tuyong ubo lamang ang kanyang naranasan.Lito na si Ryan habang tinitingnan si Ruth. "Ruth, ano... anong nangyayari? May food poisoning ka ba? Ano ang nangyari? Anong kinain mo kahapon?"Nang tanungin niya iyon, dumating rin si Patricia at sumunod sa kanya. Isang suspetsosong tanong ang ibinato niya kay Ruth, na patuloy pa rin sa pag-ubo. "Ikaw... gaano ka na katagal nang ganito?"Habang si Ruth ay patuloy sa pag-ubo, hindi niya ito masagot. Sa kabilang banda, lalong nag-aalala si Ryan. Itinulak niya ang kanyang ina at sinabi, "Nanay! Hindi mo kailangang maging ganito ka matigas. Si Ruth ay nasa ganitong kalagayan na. Panuorin mo ang tono ng iyong pagsasalita! Bakit parang nararamdaman ko na ang dahilan k
"Ang anak natin na ito ay sobrang tanga! Paano niya nagawang mabuntis siya? Ang bata na ipinagbubuntis ay tiyak nang hindi magiging karapat-dapat na noblesa!"Nang sabihin iyon ni Patricia, si Ryan ay agad nagsilapit sa kanya habang may hawak siyang si Ruth sa kanyang mga bisig. Tinignan niya ng malamig ang kanyang sariling ina. "Kung ayaw mong tanggapin ang aming anak dahil ito ay mababa, huwag ka nang maging lola ng aming anak! Gusto kong makita mo kung paano bubuhayin ni Ruth at ako ang aming anak na ito na mayroon ka bilang lola! Sasabihin ko rin sayo! Ang aking anak ay hindi rin magiging Poole! Kilala mo ba ang anak ni Tito Sebastian? Hindi siya Ford, ngunit ang apelyido niya ay Scott! Sa hinaharap, ang apelyido ng aking anak ay maaaring Mann din! Kung Mann ang apelyido ng bata, wala nang kinalaman ang bata sa pamilya ng Poole!"Matapos sabihin iyon, umalis na si Ryan na may hawak na si Ruth sa kanyang mga bisig.Karaniwang hindi siya sumusuway sa kanyang ina ng ganun. Gusto la
Si Sabrina ay napakimkim. Naglaki ang kanyang mga mata. Matapos ang ilang segundong tigang na katahimikan, nakabawi siya sa kanyang mga damdamin. Pagkatapos ay binitawan niya ang kanyang boses para itanong, "Ano-ano ang sinabi mo?""Buntis ako ng kambal!" Nagnguso si Ruth at tila pa rin siyang malungkot.Itinaas ni Sabrina ang kanyang mga kamay at gustong sampalin si Ruth. Ang kanyang kamay ay patungo nang landas ng balikat ni Ruth, ngunit ibinaba ito ni Sabrina. Sa halip, hinawakan niya ang damit ni Ruth at mariin na sinabi, "Ikaw! Sobrang inis na inis mo ako! Buntis ka ng kambal! Kambal! Bakit ganyan ang malungkot mong mukha? Akala ko may problema ka! Dapat masaya ka at buntis ka ng kambal! Ikaw talaga!"Halos hindi nagmama-dramahan si Ruth, pero gusto niyang gawin ito ngayon. Halos tatlong taon na siyang nawalan ng pamilya. Maliwanag na mayroon siyang mga magulang. Subalit hindi lamang sila nagbibigay ng kahit anong pagmamahal, kundi malapit nang pumatay sa kanya. Sa huli, natutu
"Mahal kong asawa, pakinggan mo ako. Hindi mo kailangang mag-alala. Kahit magiging baboy ka pa at wala ka nang tinatawag na beywang sa hinaharap, mahal pa rin kita. Ang pinakamahalaga sa buhay kong ito ay yakapin ang isang babae na wala nang malinaw na beywang habang namimili."Nawala ang boses ni Ruth. Sa totoo lang, sobrang tuwa siya, pero hindi siya makuntento sa kanyang pamumukha na hilig magpaka-kampante ngayon. Sa pangunahin, ito ay dahil siya ay napipighati. Naglaan siya ng apatnapung minuto sa pagsasampay ng mga paa ng kanyang magiging biyenan noong gabi bago. Kung alam niya noong gabi na iyon na buntis siya, kahit pa malaon-lao na ang mga sinabi ng kanyang magiging biyenan, hindi siya magiging ganun kababa ang loob!Nang isipin niya ito sa oras na iyon, kung gaano kalaking kawalan iyon para sa kanya! Ang dinadala na ni Ruth ang anak ng pamilya Poole, ngunit ang kanyang pag-iral ay hindi pa rin tulad ng reyna ina ng pamilya Poole? Kaya't habang mas nag-iisip siya nito, mas na
”Ruth! Anong problema?" tanong ni Yvonne. Sumunod siya sa tingin ni Ruth at tinitigan ang direksyon na tinitingnan nito. Doon lang niya napagtanto na puno ng plane trees ang nakalinya sa magkabilang gilid ng pedestrian mall, at may dalawang tao na nakaluhod sa tabi ng basurahan sa ilalim ng isa sa mga puno na hindi kalayuan sa kanila. Nararamdaman ni Yvonne na kilala niya ang lalaki. Matagal pa niyang tinitigan ito bago maalala na ito pala ang ama ni Ruth. Matapos tinging-mabuti ang babae, napagtanto ni Yvonne na kung hindi ito ang ina ni Ruth, sino nga ba ito?Sa parehong oras, nagugulat din ang mag-asawang nakatitig kay Ruth. Mayaman ang damdamin na namumutawi mula sa mata ng mag-asawa.Kahit na alam na ni Ruth na hindi sila ang kanyang mga magulang dalawang taon na ang nakararaan, nagsalita ito nang hindi inaasahan, "Daddy... Mommy?"Hindi lang pala sila ang kanyang mga magulang, kundi gumamit pa sila ng kanyang yaman mula pa noong bata siya at hinayaan na ang lahat ng nararapat
"Gayunman, para bang itinakdana na muli silang magkita noong araw na yun.Noong mga panahong iyon, nagplano sila laban kay Ruth at desperadong pinilit siyang mapasakamay nila. Ngunit sa oras na iyon, masayang-masaya si Ruth, namumuhay nang maayos, maganda, independiyente, at mayaman at marerespetadong pag-uugali. Sa bawat pagiging mayabang ni Mister Mann, Missus Mann, at Mindy noon, mas lalong nagiging masama ang kanilang kalagayan sa ngayon. Ito na ba ang kanilang pagbabayad-utang? Ginamit ni Ruth ang balita ng kanyang pagbubuntis ng kambal para ipakita kay Mister at Missus Mann kung ano ang kahulugan ng retribusyon.Una siyang nagulantang si Missus Mann nang marinig niya ang balita, agad pagkatapos nito, may bahid ng kalungkutan ang lumitaw sa kanyang mukha. Kahit hindi sinabi ni Missus Mann, ramdam pa rin ni Ruth na hanggang sa oras na iyon, naniniwala pa rin si Missus Mann na ang kanyang totoong anak na si Mindy, ang dapat na mas magaling, ngunit wala naman itong natanggap sa hul
Lumingon si Ruth at nakita ang mga magulang ni Ryan."Daddy, kailan ka dumating?" tanong ni Ryan.Si Austin Poole, ang panganay sa kanilang pamilya, ay may seryosong mukha. "Narinig ko mula kay Mama kanina pa ng umaga na baka buntis si Ruth, kaya't minadali ko ang pagdating ko."Maganda ang impresyon niya kay Ruth noong mga nakaraang panahon. Bagamat hindi ito mula sa kilalang pamilya, tuwing sumasama ito kay Ryan pabalik sa Kidon City at bumibisita sa kanilang bahay, laging magiliw at marunong. Paano nga ba nangyari na magkasama na sila ni Ruth at Ryan ng dalawang taon, pero hindi niya pa natuklasan na ito'y isang pasaway na madalas magmura sa iba nang harap-harapan! Para kay Austin, nadaya sila ng kanyang asawa. Lalo pa siyang nadismaya nang marinig niya sa kanyang asawa na baka ang kanilang manugang ay isang simpleng babae na naglalaba pa ng paa ng iba, mas lalong nadisgusto si Austin.Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, ang pagbubuntis ng kanilang manugang ay isang mahalagang bag
Gayunpaman, hindi talaga kayang maging malupit si Patricia at palayasin ang isang buntis.Nag-roll ng mata si Austin sa kanyang asawa. "Ikaw! Isa kang duwag! Ako na lang ang magiging kontrabida ngayon!""Mahal, sobra ba tayong malupit? Buntis si Ruth... buntis siya sa apo natin, anak ng Poole family. Lahat tayo'y nakita ang kasiyahan ni Ryan. Kung wala nang iba, hayaan na lang natin siyang manganak. Basta't hindi pakakasalan ni Ryan, susuportahan natin siya. Hindi ba pwede iyon?" sabi ni Patricia.Nag-ahon si Austin. "Hindi dahil gusto kong maglaro ng papel ng kontrabida, pero hindi gumagana ang iyong paraan! Tingnan mo ang pamilya Ford. Sampung taon na ang nakalilipas, ang pamilya Ford noon ay malaking pamilya na may progresibong negosyo, at patuloy pa rin silang dumarami. Si Sean ay may apat na anak na lalaki, at ang buong pamilya, kasama na ang mga katulong, ay umabot sa halos isang daang miyembro. Pero ngayon? Ang malalaking tahanan ng Ford ay wala ng tao. Anong kahayupan iyon?"