”Ruth! Anong problema?" tanong ni Yvonne. Sumunod siya sa tingin ni Ruth at tinitigan ang direksyon na tinitingnan nito. Doon lang niya napagtanto na puno ng plane trees ang nakalinya sa magkabilang gilid ng pedestrian mall, at may dalawang tao na nakaluhod sa tabi ng basurahan sa ilalim ng isa sa mga puno na hindi kalayuan sa kanila. Nararamdaman ni Yvonne na kilala niya ang lalaki. Matagal pa niyang tinitigan ito bago maalala na ito pala ang ama ni Ruth. Matapos tinging-mabuti ang babae, napagtanto ni Yvonne na kung hindi ito ang ina ni Ruth, sino nga ba ito?Sa parehong oras, nagugulat din ang mag-asawang nakatitig kay Ruth. Mayaman ang damdamin na namumutawi mula sa mata ng mag-asawa.Kahit na alam na ni Ruth na hindi sila ang kanyang mga magulang dalawang taon na ang nakararaan, nagsalita ito nang hindi inaasahan, "Daddy... Mommy?"Hindi lang pala sila ang kanyang mga magulang, kundi gumamit pa sila ng kanyang yaman mula pa noong bata siya at hinayaan na ang lahat ng nararapat
"Gayunman, para bang itinakdana na muli silang magkita noong araw na yun.Noong mga panahong iyon, nagplano sila laban kay Ruth at desperadong pinilit siyang mapasakamay nila. Ngunit sa oras na iyon, masayang-masaya si Ruth, namumuhay nang maayos, maganda, independiyente, at mayaman at marerespetadong pag-uugali. Sa bawat pagiging mayabang ni Mister Mann, Missus Mann, at Mindy noon, mas lalong nagiging masama ang kanilang kalagayan sa ngayon. Ito na ba ang kanilang pagbabayad-utang? Ginamit ni Ruth ang balita ng kanyang pagbubuntis ng kambal para ipakita kay Mister at Missus Mann kung ano ang kahulugan ng retribusyon.Una siyang nagulantang si Missus Mann nang marinig niya ang balita, agad pagkatapos nito, may bahid ng kalungkutan ang lumitaw sa kanyang mukha. Kahit hindi sinabi ni Missus Mann, ramdam pa rin ni Ruth na hanggang sa oras na iyon, naniniwala pa rin si Missus Mann na ang kanyang totoong anak na si Mindy, ang dapat na mas magaling, ngunit wala naman itong natanggap sa hul
Lumingon si Ruth at nakita ang mga magulang ni Ryan."Daddy, kailan ka dumating?" tanong ni Ryan.Si Austin Poole, ang panganay sa kanilang pamilya, ay may seryosong mukha. "Narinig ko mula kay Mama kanina pa ng umaga na baka buntis si Ruth, kaya't minadali ko ang pagdating ko."Maganda ang impresyon niya kay Ruth noong mga nakaraang panahon. Bagamat hindi ito mula sa kilalang pamilya, tuwing sumasama ito kay Ryan pabalik sa Kidon City at bumibisita sa kanilang bahay, laging magiliw at marunong. Paano nga ba nangyari na magkasama na sila ni Ruth at Ryan ng dalawang taon, pero hindi niya pa natuklasan na ito'y isang pasaway na madalas magmura sa iba nang harap-harapan! Para kay Austin, nadaya sila ng kanyang asawa. Lalo pa siyang nadismaya nang marinig niya sa kanyang asawa na baka ang kanilang manugang ay isang simpleng babae na naglalaba pa ng paa ng iba, mas lalong nadisgusto si Austin.Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, ang pagbubuntis ng kanilang manugang ay isang mahalagang bag
Gayunpaman, hindi talaga kayang maging malupit si Patricia at palayasin ang isang buntis.Nag-roll ng mata si Austin sa kanyang asawa. "Ikaw! Isa kang duwag! Ako na lang ang magiging kontrabida ngayon!""Mahal, sobra ba tayong malupit? Buntis si Ruth... buntis siya sa apo natin, anak ng Poole family. Lahat tayo'y nakita ang kasiyahan ni Ryan. Kung wala nang iba, hayaan na lang natin siyang manganak. Basta't hindi pakakasalan ni Ryan, susuportahan natin siya. Hindi ba pwede iyon?" sabi ni Patricia.Nag-ahon si Austin. "Hindi dahil gusto kong maglaro ng papel ng kontrabida, pero hindi gumagana ang iyong paraan! Tingnan mo ang pamilya Ford. Sampung taon na ang nakalilipas, ang pamilya Ford noon ay malaking pamilya na may progresibong negosyo, at patuloy pa rin silang dumarami. Si Sean ay may apat na anak na lalaki, at ang buong pamilya, kasama na ang mga katulong, ay umabot sa halos isang daang miyembro. Pero ngayon? Ang malalaking tahanan ng Ford ay wala ng tao. Anong kahayupan iyon?"
"Maganda! Maganda! Napakaganda!" Napakatuwa ni Austin na inipit ang mga kamay.Sa sandaling marinig niya na buntis ang kanyang manugang na may kambal, wala nang naiisip si Austin tungkol sa plano niyang palayasin si Ruth kanina. Patuloy na inipit niya ang mga kamay at naglakad-lakad sa kanyang harap. "Talagang mabuti ang aking manugang. Siya'y totoong mabuti. Buntis siya ng kambal! Haha! Kambal! Magiging lolo na ba ako? Tayo... tayo'y magiging mga lolo't lola na? Magiging mga lolo't lola tayo ng dalawang bata? Sabihin mo, lola, mas maganda ba ang mga apo na lalaki o babae? Kung tatanungin mo ako, ang pinakamabuti ay magkaruon ng lalaki at babae!"Parang magiging magkapatid ang mga anak kung ayon kay Austin."Mas gusto ko ang mga babae," sabi ni Patricia. "Natapos ko na ang pag-aalaga sa aking anak na lalaki. Mula pagkabata, hindi kami nagkaintindihan. Wala siyang malasakit sa akin. Gusto ko ng dalawang apo na babae!"Hindi iniiwasan ng mag-asawang ito ang mga lalaki. Ngunit parang
Kaya mula sa sandaling iyon, bilang isang lalaki, kinailangang tiisin ni Ryan ang lahat ng kakulangan ng ina ng kanyang mga anak."Lumalaki ka na, Ryan," sabi ni Sabrina na may ngiti.Sa katunayan, pareho lang ang edad nina Ryan at Sabrina. Nang unang makilala niya si Ryan, parang batang amo pa ito at labis na pasaway at maligaya. Ngunit sa sandaling iyon, tila totoong lumaki na siya. Lubos na nagpapasalamat at nag-aalala si Sabrina. "Salamat. Nagpapasalamat ako para kay Ruth. Isang biyaya na makita ka niyang kasama niya. Sana ay tiisin mo pa si Ruth sa hinaharap. Hihikayatin din namin siya at papakumbabin sa kanyang asal.""Tama, sabi ni Sabrina. Ryan, huwag kang mag-alala. Siguradong kakausapin namin si Ruth," sabi ni Marcus. Sa wakas, pinsan niya si Ruth."Hey! Ano bang pinag-uusapan ninyo, Marcus? Sa personal na pagkakaibigan at partnership natin, baka ikaw pa, bilang pinsan niya, ang maghanap ng gulo sa akin. Huwag kang mag-alala. Aalagaan ko nang mabuti ang pinsan mo!""Maga
"Wow, totoo ba 'yan?" Labis na tuwang-tuwa si Sabrina nang marinig iyon.Sila ni Sebastian ay parang mag-asawang matagal nang mag-kasama. Bukod pa riyan, hindi romantic ang kanyang asawa. Kaya't bihira silang magdiwang ng Valentine's Day. Nang malaman niyang ikakasal si Ruth sa Araw ng mga Puso, sobrang saya ni Sabrina."Talagang inggit na inggit ako sa'yo, Ruth," sabi ni Sabrina mula sa kalooban. Matapos ang sandali, naging malungkot ang tono ni Sabrina. "Ako'y ina na ng dalawang anak ngayon, pero hindi man lang ako nakaranas ng tamang kasal.""Sabrina..." Agad na naramdaman ni Ruth ang pag-aalala. "Sabrina, ako... hindi ko naman kakasalanin, okey? Kasama kita?"Loyal na tagahanga ni Sabrina si Ruth. Tinitiwala niya ito at tapat sa kanya hanggang sa punto na kahit hilingan siyang mamatay ni Sabrina, hindi ito mag-aatubiling sundan agad. Kaya't anong halaga ang kasal para sa kanya?"Bobo ka ba?" Bigla na lang siyang pinagalitan ni Sabrina. "Baliw ka ba? Hindi mo ba alam gaano kaha
"May kinalaman ba ito sa trabaho? Kilala ka rin bilang isang kilalang direktor sa iyong kumpanya ngayon, kaya't mas nararamdaman mo ba ang presyon? Kung ganun, huwag ka na maging direktor. Mas mataas ang sahod mo, pero mas marami kang iniisip. Ako ang tutulong sa'yo. Hindi mo kailangang magtrabaho nang sobra."Tiningnan ni Sabrina ang kanyang asawa, na madalas na tahimik ngunit bigla ngayong nagbitaw ng mga salita para yakapin siya, at siya'y napaisip. Ibinilin niya ang kanyang mga daliri sa buhok ng kanyang asawa. "Okay lang, Sebastian. Hindi ito dahil sa trabaho. Alam mo rin na workaholic ako. Mas abala ako sa trabaho at mas marami akong inaalala, mas masaya ako. Laging itinuturing ko ang trabaho bilang aking pinakamalaking interes. Kung hihinto ako sa trabaho at magiging tulad ng ibang mga asawa ng mayayaman na naglalaro lang ng poker o pumupunta sa spa araw-araw, at wala nang ibang ginagawa sa natitirang oras, hindi ba't mauubusan ako ng gana? Hindi ko gusto ang maglaro ng poker,