ขาของพนักงานเหล่านั้นสั่นอย่างห้ามไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดถึงกับต้องนั่งยอง ๆ บนพื้นโดยเฉพาะคนที่ทำตัวเย่อหยิ่งเมื่อกี้นี้เธอถึงกับตัวสั่นและพูดว่า "ดิฉันขอโทษนะคะคุณผู้ชาย ดิฉันขอโทษ…"แม้แต่เจ้าของร้านก็รีบออกมาต้อนรับอย่างรวดเร็ว เขาแสดงความเคารพฮาร์วี่ย์ ผงกศีรษะและโค้งคำนับให้ฮาร์วี่ย์ เพราะนี่เป็นลูกค้าคนสำคัญและทรงอิทธิพลมาก ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าลูกค้าอย่างเขาจะซื้อของหรือเปล่า แม้ว่าเขาจะไม่ได้ซื้ออะไรที่นั่นเลย แต่พนักงานเหล่านั้นก็คงไม่กล้าพูดอะไรไร้สาระออกมา“คุณไม่ต้องขอโทษผม ค่าคอมมิชชั่นทั้งหมดให้กับสาวสวยคนนี้” ฮาร์วีย์พูดและชี้ไปที่พนักงานอีกคนที่เมื่อกี้นี้ทำตัวค่อนข้างสุภาพ"รับทราบค่ะ! แน่นอนค่ะ!” พนักงานคนนั้นพยักหน้าไม่หยุดหย่อน สำหรับพนักงานที่เยาะเย้ยฮาร์วี่ย์เมื่อกี้นี้ก็มีสีหน้าซีดลง ของทั้งหมดมันมูลค่าหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์และค่าคอมมิชชั่นก็จะอยู่ที่ประมาณสองสามพันดอลลาร์ ตอนนี้เธอเสียเงินค่าคอมมิสชั่นพวกนั้นไปแล้ว นอกจากนี้เธอยังไปทำให้ลูกค้าคนสำคัญที่ในอนาคตที่อาจจะกลับมาซื้อสินค้ากับพวกเขาโกรธเคือง ในตอนนั้นเองที่เธอแทบจะคุกเข่าลงต่อหน้าฮาร์วี่ย์หญิงสาวเซ็ก

“แมนดี้ ตั้งแต่เรียนจบเราก็ไม่เคยเจอกันเลย” ไวแอตต์มองไปที่แมนดี้อย่างสนอกสนใจ “ถ้าเป็นคนอื่น ฉันคงทำอะไรไม่ได้แน่ ๆ แต่เป็นคุณ ผมจะคิดหาทางให้คุณแน่นอน รอสักที่นี่ครู่…“ยังไงก็ตาม แล้วนี่คือ…”ไวแอตต์มองไปที่ฮาร์วี่ย์ด้วยสีหน้าสับสน ‘ชายคนนี้สวมเสื้อผ้าราคาถูก ๆ เขาดูน่าเวทนาและน่าสมเพชเสียจริง! ทำไมเขาถึงมาอยู่ใกล้ ๆ พวกเขา? เขาเป็นคนรับใช้ที่บ้านของเธอหรือเปล่า? 'เซซิเลียหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ดูเหมือนว่ามิสเตอร์จอห์นสันจะอยู่ต่างประเทศนานมากแล้ว นายไม่รู้ข่าวของเพื่อนร่วมชั้นเรียนอย่างเรา นี่คือสามีของแมนดี้ เขาแต่งงานกับแมนดี้มาสามปีแล้ว แต่เขาไม่ได้แตะต้องแม้แต่ปลายเล็บของเธอ…”“อย่างนั้นเหรอ? คุณเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ คุณได้เป็นตำนานของคนที่ไม่มีอะไรดีที่มีชื่อเสียงไปทั่ว! ผมเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับคุณ” ไวแอตต์หัวเราะ “แต่เราไม่ต้อนรับคนอย่างคุณที่นี่ เชิญออกไปครับ นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรมา”ฮาร์วี่ย์เหลือบมองไวแอตต์และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “คุณเป็นแค่ผู้จัดการที่ร้านอาหารนี้ น่าจะทำตัวให้สมกับกับเป็นผู้จัดการ แต่ถ้าไม่ คุณก็เป็นได้แค่พนักงานเสิร์ฟ คุณไม่สามารถหาห้อ

ในขณะที่ไวแอตต์ยังคงพยายามโน้มน้าวมิสเตอร์ลูอิส แต่เขาคนนี้กลับคนเดินตรงไปที่ประตูห้องวีไอพีแล้ว ละเขาผลักเปิดประตูเข้าไปสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่แมนดี้ เขาตื่นเต้นมากเขาจัดเซ็ตผมด้วยท่าทางสุภาพและมองไปที่ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาลูกน้องรู้ทันทีว่าต้องทำอะไร เขาเคาะประตูห้องอย่างสุภาพและเดินตรงไปหาแมนดี้ “สวัสดีครับ คุณ...” ลูกน้องทักทายหลังจากกระแอมในลำคอ “หืม? มีอะไรหรือเปล่าคะ?" แมนดี้ตอบกลับไปและพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอกำลังสับสนว่าทำไมคนแปลกหน้าเหล่านี้เข้ามาทักทายเธอลูกน้องกลืนน้ำลายหลังอึกใหญ่หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าที่สวยงามของแมนดี้ ทั้งจินตนาการว่าจะได้อยู่กับผู้หญิงคนนี้หลังจากที่เจ้านายของเขาสนุกไปกับเธอเสร็จแล้วในขณะที่เขามีกำลังจินตนาการลามก สายตาของเขาก็เริ่มเริ่มส่อถึงความทะลึ่งลามกออกมา แต่เขาก็จำหยุดความคิดไว้และหันกลับมาสนใจงานของเขา “อันที่จริงเราได้จองห้องวีไอพีนี้ไว้แล้วโดยใช้ชื่อว่ามิสเตอร์ลูอิส แต่ดูเหมือนว่าคุณจะชื่นชอบที่นี่เราจึงอนุญาตให้คุณและเพื่อน ๆ ทานที่นี่ต่อ แต่มีเงื่อนไขว่าคุณจะต้องยอมรับข้อเสนอของมิสเตอร์ลูอิส ไปดื่มต่อก

ในตอนนั้นเอง มีมือหนึ่งเอื้อมไปตีมือของมิสเตอร์ลูอิส พร้อมฮาร์วี่ย์ก็ยืนขึ้นและเข้าไปยืนคั่นระหว่างมิสเตอร์ลูอิสกับแมนดี้เขาทำให้มิสเตอร์ลูอิสไม่พอใจแมนดี้รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นฮาร์วี่ย์ลุกขึ้นยืนเพื่อปกป้องเธอ แต่ก็รู้สึกผิดหวังอีกครั้งหลังจากเห็นว่าฮาร์วี่ย์ไม่ได้ทำอย่างอื่นนอกจากแค่ตีมือของลูอิส“ดี ดี ดีจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าการกระทำสิ้นคิดนั่นจะออกมาจากลูกเขยที่ไร้ประโยชน์อย่างคุณ” มิสเตอร์ลูอิสสะบัดมือพร้อมพูดล้อเลียนฮาร์วี่ย์“ฉันไม่อยากจะโชคร้าวหลังจากที่ได้มาเจอกับผู้ชายที่น่าสงสารและน่าสมเพชแบบคุณ” นายลูอิสยังคงยิ้มเยาะเย้ยฮาร์วี่ย์“รีบไสหัวไปซะเด็กน้อย กลับไปที่ที่แกมา ไม่งั้นฉันจะจัดการกับแกถ้าแกยังกล้าสร้างปัญหาให้กับมิสเตอร์ลูอิส” ลูกน้องจองเขาตะคอกออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“เฮ้ เราเป็นคนที่มีการศึกษา อย่าไปขู่คนแบบนั้นสิ นายเป็นอะไรไป? อันธพาลหรือไง?” มิสเตอร์ลูอิสจ้องไปที่ลูกน้องของตัวเองก่อนที่เขาจะตบที่หน้าฮาร์วีย์เบา ๆ “เฮ้เพื่อน ผู้หญิงของนายทำให้ฉันสนใจแล้วทำไมนายไม่ทำให้ฉันพอใจและพาตัวเองออกไปจากที่นี่ในตอนที่ฉันยังอารมณ์ดีอยู่ล่ะ ฉันสามารถให้เงินนายได้ถ้า

มันไม่ยากเลยที่จะเห็นว่ามิสเตอร์ลูอิสเป็นคนแบบไหน ท้ายที่สุดแล้วท่าทางที่แข็งแกร่งเหมือนอันธพาลของเขาที่แม้แต่คนรวยก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา ยังคงมีคนที่กล้าท้าทายเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ผู้ชายคนนี้ที่ดูเหมือนคนอนาถาทุบตีทำร้ายเขาอย่างคาดไม่ถึง ทั้งยังไม่มีความเคารพยำเกรงในตัวของลูอิสแม้แต่น้อย“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย? นายทำร้ายฉันงั้นเหรอ? นายกล้าทำแบบนี้กับฉัน!” มิสเตอร์ลูอิสตะโกนใส่ฮาร์วีย์ในจังหวะที่เขาเอามือปิดหน้าตัวเอง“นายกล้าทำได้อย่างไร!”ลูกน้องของเขารียล้วงโทรศัพท์ออกมาทันทีเพื่อโทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งพวกเขาก็มาถึงในเวลาไม่กี่นาทีมิสเตอร์ลูอิสเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัย กล่าวอีกนัยหนึ่งภูมิหลังของเขาเกี่ยวข้องกับอันธพาลโดยตรง และบังเอิญว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยของเขาดูแลห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ด้วยเช่นกันฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาลูบฝ่ามือของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ผมโอกาสให้คุณคุกเข่าต่อหน้าภรรยาของผมและขอโทษเธอซะ ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้คุณแย่ลงไปกว่านี้จริง ๆ ”ทุกคนต่างตกตะลึงกับความกล้าหาญและท้าทายของฮาร์วีย์ และพูดก