Si Mark Tremont ay nag-aayos ng isang kontrata sa isang business partner sa telepono nang siya ay nabalisa ng mag-ring ang kanyang cellphone. Sa inis, pinatay niya ang kanyang cellphone nang hindi tumitingin sa screen. Pagkatapos mapirmahan ang kontrata at makabalik siya sa hotel ay muling binuksan niya ang kanyang cell phone. Naging seryoso ang kanyang ekspresyon nang mapagtanto niyang ang hindi niya nasagot ang tawag ay mula kay Arianne. Kadalasan ay hindi siya ang unang tumawag sa kanya. Kaya tumawag din siya. Matapos ang isang mahabang busy tone ng dial, isang malamig na robotic na boses na babae ang dumaan. “Sorry, the number you dialed cannot be reached at this moment. Please try again later." Nag-redial si Mark sa Tremont Estate, at ang tawag ay sinagot ni Mary. Sa sandaling naka konekta ang tawag at tinanong niya, "Nasaan si Arianne?" Sumulyap si Mary sa taas at ipinaliwanag, "Hindi maganda ang pakiramdam ni Madam. Ang ilaw sa kanyang kwarto ay nakabukas buong gabi

Makalipas ang kalahating oras, sa wakas ay lumitaw si Mark kasama si Mr. Yates at ang sekretarya ni Mr. Yates ay nakasunod, kasama si Brian. Tumayo si Arianne sa harap ng sasakyan at hindi lumapit sa kanila. Naghintay siya hanggang mag-isa sina Mark at Brian bago lumapit. Nagulat si Mark nang makita siya. "Gaano ka na katagal dito?" tanong niya sa tila kaswal na tono. Inilagay niya sa kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa, na naging pula mula sa lamig. “Kararating ko lang dito. Naglalakad na ako palapit nung palabas kayo." Namula ang pisngi niya mula sa butas ng malamig na hangin. Hindi bulag si Mark. Hindi siya naniwala sa isang salitang sinabi niya. "Pumasok ka sa kotse. Pupunta muna tayo sa hotel."Ang unang ginawa ni Mark sa kanyang pagbalik sa hotel ay naligo. Sinamantala ni Arianne ang kanyang mga gawi sa paglilinis upang mag-isip ng pinakamahusay na paraan upang kausapin si Mark tungkol sa bumabagabag sa isip niya. Bumukas ang pinto ng banyo bago siya makabuo ng an

Agad na nanigas ang katawan ni Arianne. Ang mga ganitong uri ng bagay ang kinatatakutan niya. "Kaya kong matulog. Sadyang nasosobrahan lang ako ng tulog sa umaga. Matulog ka na, hindi na kita guguluhin..." Hindi sumagot si Mark, at ang kanyang kamay ay hindi na nagpatuloy. Huminga si Arianne ng maluwag at walang imik na tinitigan ang madilim na kisame. Hindi niya namalayan, ang mga mata ni Mark ay bukas pa din at ang kanyang titig ay matino at kalmado, hindi katulad kanina nang magising siya... Kinabukasan ng umaga. Nagising si Arianne mula sa isang bangungot at basa siya ng pawis. Ang heater ng kwarto ay masyadong mainit, at hindi siya sanay dito. Tumayo siya at binabaan ang heater. Ang kalangitan ay liliwanag pa lamang sa labas, ngunit si Mark ay natutulog pa rin...Naupo siya sa sofa sa tapat ng silid mula sa kama, in-unlock ang kanyang cellphone, at binasa ang balita. Ang pabrika ng pamilya ni Tiffany ay gumuho kagabi. Ang balita ay binaha ng mga ulat tungkol sa bankruptcy n

"Medyo mabait siya sa akin. Kahit papano, walang nakakakita ng mga pagkakamali nila." Ibinaba ni Arianne ang kanyang tingin sa kanyang mga daliri nang sinabi niya iyon. "Totoo... Iniisip ng lahat na siya ay mabait, pero inaasahan kong naging mabait siya sayo." Ang hindi maipaliwanag na kalungkutan sa mga salita ni Will ay naisip ni Arianne. Nararamdaman niya ang kabigatan ng paksang ito at kailangan lang niyang baguhin ang pinaguusapan nila. "Alam mo na ba kung anong nangyari sa pamilya ni Tiffie? Wala na akong magagawa…"Tumango si Will. "Oo, alam ko. Wala rin akong magawa. Napakalaki ng utang nila. Ang lahat ng mga pag-aari ng kanilang pamilya ay kukunin na sa loob ng kalahating buwan para bayaran ang utang. Kung hindi isasama ang mga utang nila sa bangko at iba pang mga bagay, ang natitirang utang na lamang ay... kung ano ang utang nila kay Mark Tremont. Tansya ko ay mayroon pa ring hindi bababa sa one million dollars na halaga ng utang ang hindi pa nila mababayaran. Ang lahat

Ang miyembro ng pamilya ng pasyente ay nag-abot ng isang luma at maruming termos na tanging diyos lang ang nakakaalam kung gaano katagal nila ito ginamit. "Ito, pwede mo na itong kunin." Si Tiffany, na naiinis, ay hindi ito tinanggap. "May sarili ka palang termos, hindi mo ba ito ma-puno ng sarili mo? Ang bobo mo ba?" Nang marinig ng iba pang mga miyembro ng pamilya ng pasyente ang pang-insulto ni Tiffany, lahat sila ay agad na tumayo. “Sinong tinatawag mong tanga ?! Ito ay isang termos lamang. Ano naman kung nasira namin ito? Papalitan lang namin ito para sayo. Bakit ka ngumangawa tungkol dito?!" Ang buong buhay ni Lillian Lane ay kasama ang kanyang mayamang asawa, hindi siya kailanman nakatagpo ng mga tao tulad nila. Mabilis siyang naglakad at tinulak si Tiffany sa likuran niya. "Okay lang, Tiffie. Bumili na lang tayo ng bago. 'Wag kang maingay at istorbohin ang pahinga ng tatay mo."Tiningnan ng masama ni Tiffany ang iba pang pamilya, pagkatapos ay sumugod at hinampas ang p