Bukas, sa wakas ay makakakuha niya na ang katotohanan kay ‘Mr. Sloane ’na nagpadala ng sulat sa kanya. Siguro pagkatapos nito ay makakaupo kasama si Mark at magkasama silang kakain ng magkasama sa haoag kainan... Pagkatapos ng hapunan, naglakad-lakad si Arianne sa garden bago siya bumalik at humiga sa kanyang kwarto. Madali siyang napapagod dahil buntis nga naman siya, maagang pumasok si Arianne ngayong araw. Ang kalidad ng kanyang pagtulog ay mas mahusay kaysa dati, kaya't hindi niya namalayan na bumalik si Mark at naligo. Nalaman niya lang ito sa kalagitnaan ng gabi na si Mark ay nakaupo sa harap ng French window. "Umuwi ka na pala…?" gulat na gulat na tanong niya. Hindi sumagot si Mark na parang wala siyang pakialam. Nais lamang niyang gawin ang kanyang personal na mga gawain nang mabilis hangga't maaari para bumalik siya sa kanyang mainit na kumot. Habang papunta si Arianne sa pintuan, biglang tumunog ang malamig na boses. ni Mark "Bakit ka binigyan ng pera ni Ethan?" Humin

Tumanggi siyang maniwala na patay na si Mr. Sloane. Paano magpapadala ng sulat ang isang patay? “Itigil mo muna ang kakaisip nito ngayon, Ari. Dahan-dahan nating gawin ang bagay na ito. Tutulungan din kitang pag-aralan ang pangyayaring ito. Ipinasa ko sayo ang sulat na ito ilang sandali lamang matapos kong matanggap ito. Base sa distansya mula dito patungo sa capital, hindi matagal bago matanggap ang sulat. Ang nagpadala ay buhay, o kahit papaano, noong nagpadala siya ng liham buhay pa siya. Pwedeng gumamit siya ng maling address para maipadala ang liham dahil ayaw niyang malaman mo kung saan siya nakatira ngayon. Hmm, hindi ako sigurado kung ano ang nangyayari dito, pero sigurado ako na hindi pa patay si Mr. Sloane. 'Wag kang panghinaan ng loob. Dahil ipinadala niya ang unang sulat, magpapadala siya ng isa pa sigurado. Maghintay lang tayo! Baka ayaw niya na subaybayan natin siya, pero hindi niya tayo maiiwan na nakabitin nang ganoon na lang, tama ba?" Sinubukan ni Tiffany ang kanyan

Tumigil si Mark sa paglakad niya pero patuloy pa rin siya. "Hindi ba niya masabi kung ano ang nasa isip niya nang siya lang? Kailangan ba niya ng iba na sabihin ito para sa kanya?" Naiinis na tinikom ni Mary ang kanyang bibig. Nang makita na lalabas na ulit si Mark, mabilis na ilalabas na sana ni Brian ang kotse sa garahe nang pigilan siya ng malalim na boses ni Mark. "Magmamaneho ako." Nag-hum siya bilang tugon. Bumagsak ang pawis sa kanyang mga palad. Ang mga salitang 'wag mo akong pakikialaman' ay nakasulat sa mukha ni Mark ngayon. Sinumang mangahas na makipag-away sa kanya ngayon ay nililigawan ang kamatayan mismo! “Brian, dalhin mo si Arianne sa ospital bukas ng umaga. Siguraduhin mong sasailalim siya sa isang masusing physical exam at dalhin sa akin resulta." Matapos ibigay ang order na ito, ang kotse ni Mark ay mabilis na nawala sa gabi. Narinig ni Arianne ang tunog ng sasakyan na umalis sa Tremont Estate, kaya siya ay tumayo mula sa kama at tumayo sa harap ng bint

Sa kabila ng lahat ng nangyayari, hindi nakatiis si Helen na makita ang pagkahulog ng pamilyang Kinsey. Wala na siyang ibang pag-asa ngayon, maliban na lang kay Ari... … Lumabas si Arianne ng shopping mall, bitbit ang iba`t ibang mga bag, naghihintay para sa kanyang kotse nitong hapon. Hindi niya mapigilan ang panginginig mula sa patuloy na pagdaloy ng malamig na hangin. Una siyang bumili ng underwear dahil bigla niyang napagtanto na ang kanyang lumang underwear ay naging masikip para sa kanya, at hindi niya na ito maisusuot. Hindi niya masusuot ang dati niyang underwear sa susunod, kaya't sinamantala niya ang kanyang day-off at bumili ng ilan. Biglang huminto sa harapan niya ang isang pulang sasakyan. Umikot ang bintana upang ibunyag ang nakangiting mukha ni Helen. Agad na umiinit ang kanyang dugo sa kanyang puso. Lumabas ang isang masamang itsura sa kanyang mukha at tumalikod para umalis nang walang pag-aalangan. “Ari! Meron akong sasabihin sayo. Pwede ko bang makuha ang

Si Arianne ay nakatayo sa harap ng mga French Window sa kanyang kwarto habang nakatingin sa gabi. Magulo ang puso niya. Sa isang saglit, nagsimulang umambon. Nang makita niya ang maliwanag na ilaw ng kotse mula sa malayo, hinawakan niya ang kanyang kwelyo gamit ang kanyang mahaba at payat na mga daliri, lumingon, at lumakad pababa. Makalipas ang ilang minuto, naglakad papasok si Mark na medyo basa. Kumuha siya ng twalya at lumapit sa kanya. "Malamig at umuulan. 'Wag kang magkasakit, magmadali at maligo ka na." Hindi kinuha ni Mark ang twalya. Ni hindi siya tumingin sa kanya. Sa halip, diretso siyang naglakad sa itaas. Hindi rin siya nahiya dito. Naupo siya at isinabit ang twalya sa sofa. Makalipas ang ilang sandali, dumating muli si Mark sa hagdan at bagong shower ito. Ang kanyang jet-black na buhok ay kumikinang na may mala-kristal na mga patak ng tubig. Pagdaan niya sa sofa, kinuha niya ang tuwalya at pinatuyo ang buhok. Ang maliit na kilos na ito mula sa kanya ang nagbiga